Op het teken van een oude haan schiet de klucht als een grijsbruine wolk omhoog.
‘Rrrrr…., rrr…., rrr…’ Het geluid van snorrende vleugelslagen rolt over het bietenveld. Op hun korte vleugels, die zo nu en dan in een glijvlucht stilvallen, reppen de onbeholpen fladderaars zich naar de verte. Met ‘kierrek…, kierrek,’ geven de mannetjes de richting aan. De roodbruine uiteinden van de staartpennen dansen als achterlichtjes in de najaarszon.
De schoonheid van dit schouwspel wordt verstrekt, wanneer de kleuren van de veldhoenders zich in volledige harmonie mengen met de prachtige herfstkleuren van de bosrand. Om vervolgens, laagvliegend boven de grond, binnen driehonderd meter neer te strijken in een ander gewas om zo onvindbaar van de aardbodem te verdwijnen!
André Hendriksen (Montferland)
Foto: Gerwil Natuurlijk
